ولایت امیر المؤمنین و اولاد طیبین آن حضرت یعنی به مقام فنای مطلق در ذات خدا رسیدن و بقا بالله پس از فنا پیدا نمودن
ولایت امیر المؤمنین و اولاد طیبین آن حضرت یعنی به مقام فنای مطلق در ذات خدا رسیدن و بقا بالله پس از فنا پیدا نمودن؛ و در این صورت به مقام عبودیت مطلقه نائل آمدن، و والی و حکمران عالم امکان به اذن خدا بودن، و واجد مقام عصمت و طهارت و علوم لدنّیه و اعلا مقامات تفویض و تسلیم شدن، و متخلق به جمیع اسماء علیا و صفات حسنای الهی گردیدن، همه و همه از آثار و لوازم آن ولایت است.
ما خشنودیم که معرفت به ولایت آنها داریم نه آنکه خود دارای مقام ولایتیم، چون به واسطه معرفت به ولایت طبعا ربط واقعی به حقیقت ولایت پیدا می شود، و بالاخره این ربط و ارتباط موجب لحوق و پیوستگی و به هم بستگی می گردد، و لازمه اش طلوع و ظهور و بروز آثار متبوع در تابع است.
