انسانی که هدف، جهت و غایت دارد هیچ وقت در دنیا احساس تنهایی نمی کند

انسانی که هدف دارد ، جهت و غایت دارد ، هیچ وقت در دنیا احساس تنهایی نمی کند .
احساس تنهایی به خاطر این است که انسان هم مسیر با امام نیست به بن بست می رسد.
اگر در مسیر امام باشد اصلا دوگانگی نیست امدادش را لمس می کند.
امام مراقب انسان است و انسان را نگه می‌دارد به شرط اینکه بیاید با امام هم جهت شود.
اگر انسان هر کاری می خواهد بکند مطابق بارضای حجه بن الحسن علیه السلام انجام دهد هدف او با امام یکی می شود.

*حضرت استاد حاج محمد علی ارزیده(حفظه الله)-گزیده ی درس صالحین*